آپتامرها اولیگونوکلئوتیدهائی تک زنجیره اي با تمایل بسیار بالا براي اتصال به RNA یا DNA مولکول هدف خود می باشند. آن ها با اختصاصیت و بهگزینی بسیار بالا به واسطه ویژگی شکل ساختمان سوم خود به مولکول هدف متصل می شوند. لغت آپتامر از کلمه لاتین آپتوس به معنی مناسب گرفته شده است که رفتار قفل و کلید را با مولکول هدف خود دارد، و از این جهت شباهت بسیاري به آنتی بادي ها دارند. آپتامرها کاربردهای بالقوه ای در وسائل آنالیز گر شامل بیوسنسورها و عوامل درمانی “therqputic agents” دارند. اندازه آنها بین 6 تا 40 کیلودالتون است و گاهی دارای ساختارهای سه بعدی ویژه و پیچیده هستند.
آپتامرها می توان بر علیه یونها مثلاً Zn +2، تولید نوکلئوتیدها، ATP ، اولیگوپپتیدها گلیکوپروتئینهای بزرگ مثل CD4 و … ایجاد کرد. به محلهای اتصال آپتامر«آپتاتوپ» می گویند. در استفاده های in vivo برای آپتامرها می توان از آنها به عنوان Magic bullet استفاده کرد که ملکول مورد نظر را تعقیب کرده و از بین ببرند.
حال به چگونگی استفاده از آپتامرها برای ساخت بیوسنسورها می پردازیم توانائی های این بیوسنسورها عبارتند از: اندازه گیری همزمان صدها گونه ملکولی متفاوت ،حساسیت بسیار بالا،اختصاصیت بسیار بالا ، آنالیز سریع، اصول شیمیایی بسیار ساده که به راحتی می تواند اتوماتیک شود. مسأله مهمتر در مورد بیوسنسورها استفاده از یک تکنیک فلئورسنت بسیار حساس به صورتی است که می تواند یک ملکول را شناسائی کند. در مورد تکنیک فلئورسنت روشهای محو تدریجی ناحیه تحریک شده بسیار قدرتمند هستند. در این تکنیک ها آپتامر را روی یک اسلاید شیشه ای قرار می دهند. در این حالت اگر چه نور ایجاد شده تماماً بازتابش می شود مقداری انرژی به بیرون شیشه در محیط گسترش پیدا می کند که بصورت تعریفی یک ناحیه الکترومگنیک تخریبی را نزدیک سطح شیشه ایجاد می کند این ناحیه را evanescance field می گویند.
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان تازه ها و اخبار رشته زیست: منابع علمی ISI و آدرس zist7.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.